Genshin Impact Recensie: Gacha, Goden en Geweldige Grind

Teyvat roept – en er komen vrienden, vuurwerk én een flinke portie farmen op je af.

Welkom in Genshin Impact, waar de anime in HD knalt, de zwaarden fonkelen met elementair drama, en je kans op een 5-sterren personage? Tja... statistisch gezien niet best. Of je nu een gratis avonturier bent of je creditcard al warmlegt, het spel gooit je in een gigantische wereld vol kerkers, puzzels en chaotische knokpartijen. Maar is het meer dan alleen die indrukwekkende eerste indruk? Tijd om Teyvat open te breken en te ontdekken wat voor achtbaan – en konijnenholen – je instapt.

Door Slimes Gesloopt: Teyvat Zet je Meteen op je Plek

Ik startte Genshin met het idee dat het weer zo’n cosplay-RPG voor op mobiel zou zijn. Spetterende spreuken, luchtige gevechten en na een uurtje of tien stort je vanzelf in de spreadsheet-grind. Mispoes! Dit was véél gevaarlijker: voor mijn vrije tijd, opslagruimte én uiteindelijk mijn portemonnee.

Ik koos de vrouwelijke Traveler (haar idle-animatie was brutaal) en belandde tussen de groene heuvels van Teyvat. Eerste vijand? Een Electro Slime. Dat schattige blobje vouwde me dubbel als een campingstoel. Knoppen rammen. Dodges gemist. Paniekaanval pur sang.

Maar het voelde fair. Combat was strak, tactisch, lekker responsief. Vijanden zwaaiden niet zomaar: je krijgt eerst een waarschuwing. Elementcombinaties? Die doen er daadwerkelijk toe. Toen ik uiteindelijk die slime opblies met een vuur-wind Swirl, zat ik alleen een vuist te pompen alsof ik net EVO had gewonnen. Licht gênant. Maar hé, heerlijk gevoel.

Paimon, Puzzels en een Wereld die Niet Stil Kan Zijn

Toen kwam Paimon. Vliegende sidekick. Klinkt als een gremlin op dubbele espresso en stopt NIET met ouwehoeren. Stel je Navi uit Zelda voor, maar dan mét TikTok en nul chill.

Gelukkig: volume omlaag gezet (dank u, instellingenmenu), werd zij stiller – maar de wereld? Des te drukker. Niet alleen vogeltjes en wind; overal gebeurt wat. Heuvels met puzzels. Meren met schatten. Ruïnes met sfeer.

Ja, dat klimsysteem heeft een “Breath of the Wild”-luchtje. Maar Genshin doet wél z’n eigen ding ermee. Alles is te beklimmen – zolang je uithoudingsvermogen niet verraadt waar je mee bezig bent. En dat gliden? Echt magisch. Ik zoek bergen op puur om mezelf er dáf te flikkeren. 10/10, zou weer duikvluchten.

Swappen, Smacken en Elementaire Chaos

Na een uurtje speel ik Amber vrij: Pyro-boogschutter, konijnbom, spraakwaterval. En toen klikte alles. Geen knoppengebonk meer – je combineert elementen, lanceert vuurwerk, creëert Overloaded (boem) en Burning (nog meer boem). Heerlijk chaotisch.

Dit is waar Genshin echt slim wordt. Je team bestaat uit vier man, allemaal hun eigen wapen en elementaire flair. IJs en water? Vriest boel aan elkaar. Natte gasten krijg je elektrisch. Vuur plus wind? Een tornado van spicy ellende. Het is een zootje, maar een slim zootje.

Mijn team? Traveler (Anemo), Amber (Pyro), Kaeya (Cryo), Lisa (Electro). Niet meta, niet geoptimaliseerd, maar ik geniet. Vijanden vliegen als popcorn door beeld – geen idee waarom het werkt, maar het doet het gewoon.

Gacha-Kans: Hype, Hoop en Hartzeer

En ja, ik ben gezwicht. Die Wishes-tab is basically een glinsterende, anime-slotmachine. Tien pull gedaan. Vier-sterren catalyst. Paar upgradespul. En… Noelle. Een meid met een klei-zwaard en postuur als een roldeur.

Het was spannend, het was teleurstellend. Gacha dus.

Primogems krijg je tergend langzaam bij elkaar. En ja, er is een ‘pity-systeem’ (na 90 pulls guaranteed 5-star), maar verwacht niet dat je favoriet zomaar komt. Dan moet je flink rollen. Het is gewoon verleidelijk zakkenrollersniveau.

Toch, ik was niet boos. De kern van de game is gewoon keigoed. Je krijgt in het begin genoeg degelijke personages, dus je zit nooit vast. Ik heb tientallen uren gespeeld voor ik wat kocht. En toen was het €5 voor Welkin Moon. Geen spijt van.

Liyue Vibes: Geo-Goden, Jade Lantaarns en Verhaallijnen

Na Mondstadt is het tijd voor Liyue. Daar waar Mondstadt een soort middeleeuws wijnfestival is, is Liyue uitgehouwen uit bergen en doordrenkt met goud. Die sfeerwissel? Flink. De muziek wordt traditioneel. NPC’s worden bijdehanter. Missies: pure chaosgremlins.

Ook de puzzels gaan een tandje harder. Fakkels aansteken in de juiste volgorde. Gloeiende Seelies achterna hollen. Raadselbeelden oplossen alsof ik een Geo-tentamen had. Liyue Harbor? Groot, druk, en NPC’s met échte boodschappenlijsten.

Het verhaal? Verbazingwekkend prima. Niet diepzinnig, wél genoeg om nieuwsgierig te blijven. Zeker als de Archons komen. Zhongli (de Geo-god) liet me haast twijfelen of ik nog aan het gamen was, of naar een college over kapitalisme zat te kijken.

De Resin-muur: Als de Grind Terugbijt

Lekker aan het ontdekken tot je ineens vol tegen de Resin-muur aanloopt.

Original Resin is je loot-ticket. Bazenvallen, domeinen, kerkers, alles slurpt Resin. Je krijgt 160. Dat regenereert langzamer dan de zon in december. Of je betaalt om ‘t bij te vullen. Geen Resin? Geen drops. Geen vooruitgang. Geen lol.

Aan het begin boeide me dat niks – genoeg afleiding. Maar later? Brut. Dat 5-sterren Gladiator-setje? Bereid je voor om drie weken in dezelfde domein te speed-daten en alsnog met waardeloze schoenen naar huis te gaan.

Sommigen micromanagen Resin alsof ze raid-maaltijden voorbereiden. Ik zag het meer als een signaal om even gras te gaan ruiken. Of een dutje te trekken. Slapen werkte prima trouwens.

Co-op Chaos en Tijdelijke Hysterie

Co-op speel je vanaf Adventure Rank 16. Ik join een maat – en steek per ongeluk meteen het halve veld in de fik. Niet mijn beste moment.

Multiplayer is hit or miss. Sommige missies en loot kun je niet samen doen. Rare restricties. Maar met z’n tweeën klungelen – zeker als je beide underleveled bent en iemand per ongeluk een Ruin Guard triggert – chaos verzekerd.

En dan die events! Genshin strooit ermee als strooigoed op carnaval. Ritmespellen, tower defense, ballonraces... De ene keer bommen ontmantelen, de andere keer zit je ineens in een Mario Kart-droom met vuurwerk.

Meestal zijn ze steengoed. Soms niet. Maar: ze zijn tijdelijk. Dus óf je doet meteen mee, óf je mist ze zonder pardon. FOMO? Zeker. Stiekem genieten? Ook ja.

Oorgasmes en Oogstrelend: Muziek & Looks

De soundtrack dan. HOYO-MiX heeft echt uitgepakt. Elke regio zijn eigen vibe – die overgangen zijn zó soepel. Mondstadt betovert met fluiten, Liyue is pure guzheng-chic, en Inazuma is donder en shamisen-drama. Het is bizar hoe goed het klinkt.

Qua visuals lijkt het alsof Studio Ghibli op een blik Monster Energy draait. Cel-shaded luchten, dynamisch weer en water dat je smeekt om er per ongeluk in te vallen. Zones voelen handgemaakt, ruïnes roepen om geplunderd te worden – zelfs als ze leeg zijn. En ja, de waifu’s en husbando’s? S-tier.

Eerlijk… ik zou Genshin spelen puur voor screenshots. Geen schaamte.

Eindconclusie: Nog Steeds Verslaafd, Nog Steeds Top

Tientallen uren later… ik log nog steeds in.

Het spel is nog steeds gratis. Nog steeds prachtig. Nog steeds kneitergrindy. Gacha vreet je rekening leeg als je niet oppast. Resin remt je af. Sommige events zijn ruk. Maar de gameplay? Steengoed. De wereld? Blijft boeien.

Zie het als een tweede fulltime baan en je brandt snel op. Gebruik het als digitaal pretpark waar je een paar keer per week komt chillen? Dan is dit één van de beste gratis games die er zijn.

Ga alleen niet full whale. Voor je het weet biecht je je uitgaven op aan je creditcardmaatschappij.