Game of Thrones: Winter is Coming – Εξουσία, Δράκοι και Πολιτική για Δυνατούς Παίκτες

Δεν παίζεις απλά έναν άρχοντα στο Westeros... Γίνεσαι άρχοντας. Μια στιγμή φτιάχνεις φάρμες και κανακεύεις το αυγό του δράκου σου, την επόμενη στιγμή γίνεται χαμός στο chat της συμμαχίας επειδή κάποιος ξέχασε να βάλει σωστή ώρα για το ράλι. Το Game of Thrones: Winter is Coming σε πετάει κατευθείαν στον κυκεώνα του θρόνου, με χτίσιμο βάσης, μαζεύεις ήρωες, PvP όλοι εναντίον όλων και φυσικά το ατσαλάκωτο ύφος του HBO παντού. Θες να δεις αν είναι άλλη μια φανταχτερή βιτρίνα ή κάτι παραπάνω; Πάμε!

Από το Χωράφι στην Δυναστεία: Τα Πρώτα Βήματα

Ξεκίνησα και το παιχνίδι μου χαρίζει ένα ταπεινό κάστρο, κάτι χώματα κι έναν τύπο, τον Chris, που δεν σταμάταγε να λέει για τα στρατόπεδά μου (Chris, χαλάρωσε λίγο). Για τα μενού, χαμένος τελείως. Η παγκόσμια χάρτης; Τεράστια. Το κάστρο μου; Ανύπαρκτο. Πρώτη αποστολή: φτιάξε φάρμα. ΟΚ, έτοιμη. Ξυλουργείο; Ήρθε. Μετά ένα ορυχείο. Μέχρι να το καταλάβω, έγινα επιχειρηματίας μινιατούρα.

Για την πρώτη μια-δυο ώρες μοιάζει με το μικρό ξάδερφο του Civilization. Χτίζεις, μαζεύεις, ξεκλειδώνεις το δικό σου Westeros βήμα-βήμα. Τα animations σούπερ. Το soundtrack; λες και το έγραψε ο ίδιος ο Ramin Djawadi. Cutscenes με στυλ. Αν έφτιαχνα οικόσημο θα’γραφε, «Μην με βαρέσετε, κάνω ακόμη upgrades» – αρχοντικό feeling στο φουλ.

Το Συμβούλιο του Πολέμου: Ήρωες και Δυνατότητες

Και ξαφνικά, άρχισαν να σκάνε βαριά ονόματα. Η Sansa με άγριο ύφος, ο Tyrion να μοιράζει bonuses σε πολιτικά, ο Jon Snow με το σπαθί έξω – γεννήθηκε για τελευταία σεζόν.

Δεν είναι διακοσμητικοί – οι ήρωες έχουν πραγματικά bonus στη μάχη. Κρατάς εξοπλισμούς, κουπονια, boostάκια, ώρες εκπαίδευσης, λες και μαζεύεις πόντους στο σούπερ μάρκετ. Μερικοί, βεβαίως, εμφανίζονται μόνο αν τα σκάσεις ή αν πέσεις σε «event», αλλά στην αρχή παίρνεις καλή ομάδα.

Δικό μου βασικό team: Tyrion για καλή διάθεση, Jon για τις μάχες, Sansa το τοίχος μου. Με λίγα level up έγιναν αληθινοί MVPs. Προφανώς τους βάφτισα: Tyrion «Στήριγμα-Σατανάς», Sansa «Ατσάλινη», Jon... ε, «Χιόνι». Ούτε περήφανος ούτε ντρέπομαι.

Μάχες για (μη) Ήρωες: Τακτική και Φιάσκο

Η μάχη παίζει real-time στο χάρτη. Διαλέγεις στόχο, ορίζεις ήρωα, η στρατιά ξεκινάει παρελάσεις. Πεζικό στη σειρά, ιππείς τα κάνουν λαμπόγυαλο, τοξότες σέρνονται λες και τους μάλωσε η μάνα τους.

Στην αρχή, όλα εύκολα. Κάτι επαναστάτες, λίγη άμυνα. ΩΣΠΟΥ τελειώνει το bubble προστασίας. Ζόρια. Ένας level 45 με έκανε σκόνη σε δέκα δευτερόλεπτα. Οι στρατιώτες πήγαν διακοπές. Κοιτούσα τα κόκκινα βέλη να με καταβροχθίζουν, σαν να χρωστούσα λεφτά στη μεσαιωνική εφορία.

Αναθεώρησα τα πάντα. Έφτιαξα δόρατα, έβαλα καταπέλτες, δοκίμασα στησίματα. Τελικά πιάνεις το κλασικό «πέτρα-ψαλίδι-χαρτί»: ιππείς δέρνουν τοξότες, δόρατα τρώνε ιππείς, και οι τοξότες... αν τους προσέξεις, σπάνε το παιχνίδι.

Δεν είναι απλά Κάστρο: Έρευνα, Αναβαθμίσεις, Δουλειές Βασιλείου

Μόλις ξεφύγεις από τα φροντιστηριακά, το παιχνίδι ανοίγει. Έρευνες, σιδηρουργεία, μαγαζάκια, εργαστήρια πολιορκίας – ό,τι βάλει ο νους. Το κάστρο σου γίνεται μικρό βασίλειο με deadlines.

Όλα όμως θέλουν χρόνο και υλικά. Πολύ. Στην αρχή σε λεπτά. Μετά; Βάλε καφέ, διάλεξε Netflix, και βλέπουμε. Αν δεν έχεις speed ups ή κάρτα, προσεύχεσαι.

Έκανα νυχτερινά queue για builds. Σοβαρά τώρα, ο Chris εμφανιζόταν ειρωνικός και μου σχολίαζε τα timers. Έβαζα alarm, σαν να συντονίζω δουλειές για μεσαιωνικά ξυλουργεία. Αριστούργημα.

Ο Fluffy Μπήκε στο Chat: Αυγά, Δράκοι, Πόλεμος

Κάποια στιγμή σου τυχαίνει αυγό δράκου. Όχι ό,τι κι ό,τι – τούμπανο. Το ταΐζεις, το χαϊδεύεις, βλέπεις τα skills, και να τος... ο μεσαιωνικός πυρηνικός σου όλεθρος.

Ο δικός μου τον είπα Fluffy. Πρώτη του «ψησταριά», έκαψε κάτι επαναστάτες. Χειροκροτούσα. Μετά κοιμήθηκε 16 ώρες. Νιώθω.

Δεν είναι κατοικίδιο, ο δράκος. Κάνει scouting, πολεμάει, customization όσο αντέχεις. Θες πάγο, δικό σου. Εγώ τον Fluffy τον είχα old-school: φωτιά και νιάτα.

Η Συμμαχία το Παν: Δράματα, Ράλι και Νυχτερινές Επιθέσεις

Μετά από μερικές μέρες μοναξιάς, είπα να μπω σε συμμαχία – «Snowfall Dominion». Solo καλό, μέχρι να δεις το κάστρο σου κρατήρα. Συμμαχία έχει backup, πόρους, αλλά και φαρμάκι.

Πρώτο ράλι; Χάος. Ένας βιάστηκε, άλλος ξέχασε siege. Κι όμως, νικήσαμε... Μην με ρωτάς πώς.

Όσο προχωρούσα, το chat πιο πολύ chatroom παρά war room. Κάποιος ανέβαζε cooldown Fluffy, εμείς γελούσαμε. Χτίσαμε φρούρια, αράξαμε σαν ηλίθιοι σε μεσάνυχτα ραλί. Άνετα το πιο «σπιτικό» χάος που πέτυχα online.

Καθημερινό Loop Που Δεν Σε Τρώει

Το παιχνίδι έχει ρουτίνα. Αλλά καλή. Ξυπνάς, μαζεύεις, χτίζεις, τσεκάρεις events, ξεχνάς – ξαναθυμάσαι ενώ ζεσταίνεις την πίτα στο μικροκυμάτων και... έκανες πρόοδο.

Δεν το βαρέθηκα ως αγγαρεία – μάλλον σαν μικρή λίστα «τι να κάνω σήμερα». Έπαιζα για να δω τι κάνει ο Fluffy, όχι γιατι έπρεπε. Και τα login bonuses είναι λίρα εκατό – γλυκανάλατα, ναι, αλλά κολλάνε.

Οθόνη Αρχηγείου – UI, Lag και Καθημερινά Σκουντήματα

Μενού, μενού, μενού. Πέντε κλικ απλά να βάλεις παπούτσια στον ήρωα, και λίγο σπαστικό. Άλλοτε κυλάει ωραία. Στο PC; Βούτυρο. Στο κινητό; Λίγα λαγκάκια στα μεγάλα βραδινά ράλι, ειδικά όταν ο Fluffy το παίζει σόουμαν.

Έχει ρυθμίσεις για να κόψεις θόρυβο, να κάνεις mute το chat, να τακτοποιήσεις τους ήρωες. Παίζει καλύτερα πάντως σε κάτι μεγαλύτερο από φρυγανιά. Όταν έκανα siege από το κινητό, ευχήθηκα να υπήρχε Ρετσίνης Westerosi τεχνικός υπολογιστών. Ή ένα καλό τηλέφωνο.

Παίζεις Χωρίς Να Πληρώνεις; Ναι, και Μάλιστα Άνετα

Έχει timers. Το shop μένει ανοιχτό, σού κλείνει το μάτι. Εγώ άντεξα εβδομάδες χωρίς να δώσω λεφτό. Events και έξυπνο play σε πάνε μακριά.

Ναι, πήρα ένα skin για τον δράκο. Ούτε λεπτό δεν μετάνιωσα. Ο Fluffy το ‘σκισε, είχε και ακίδες.

Με υπομονή, μένεις ανταγωνιστικός. Το shop είναι shortcut, όχι υποχρεωτικό. Μην μπλέξεις με το "άλλα ένα πακέτο"... Σ’ το λέω, είναι σκληρό μονοπάτι.

Αναπάντεχη Νίκη: Είναι τελικά... Καλό;

Ειλικρινά; Περίμενα διαφήμιση για τη σειρά. Βρήκα βαθύ στρατηγικό παιχνίδι με μπόλικη ουσία. Συστήματα με τους ήρωες ωραία, ο χάρτης πανέμορφος, η μουσική; Έπρεπε να φοράς κάπα για να παίξεις.

Δεν αλλάζεις την ιστορία, αλλά χτίζεις τη δικιά σου. Με excel, με δράκους, με κλικ στις 2 τα ξημερώματα όταν ο άλλος στη βάση σου σε κάνει στάχτη.

Το «Ημερολόγιο Τρελού Λόρδου»: 30 Μέρες Thrones & Αναρχίας

Το παιχνίδι είναι «αργόμαγειρεμένο» – αλλά με την καλή έννοια. Αν το έχεις με το στήσιμο, τον στρατηγικό χαβαλέ και ονειρεύεσαι να ονομάσεις δράκο όπως τη γάτα σου... σου κάνει.

Δεν θα ξαναγράψεις τα βιβλία. Αλλά σίγουρα θα 'χεις ιστορίες να λες. Κυρίως με προδοσίες, siege reminders, και έναν γελοία καλοταϊσμένο δράκο που λέγεται Fluffy.