Wuthering Waves İncelemesi - Hayaletim, Ayı Yedi
Anime kılıç dövüşü diye geldim. Hayalet ayım insanları ağaçların arasından fırlattığı için kaldım.
Kimse sana ilk büyük dövüşünün kükreyen bir kaya kütlesiyle olacağını, onun arkasından hayalet çıkacağını ya da bu hayaletin bizzat kılıcından daha çok vuracağını söylemiyor. Wuthering Waves, pek "ısındırayım" kafasında değil; seni direkt olarak rüya gibi bir dünyaya, tempolu dövüşlere ve fizik kurallarından bağımsız hareketlere fırlatıyor. "Yarım saat bakarım" dedim, üç saat sonra kendimi gökdelenin tepesinden zipline’la kayarken, yanımda uçan böceğimin kafadan miniboss’a daldığını izlerken buldum. Hayır, şaka değil.
Boss Dövüşü: Eziği Yedim, Gülerek Çıktım
Oyunlarda ölmemiş insan yoktur. Ben zaten ustasıyım. Kimi kahramanca, kimi de feci gitti tabii. Ama bu? Resmen modern dans gibiydi. Bir uçurumun yarısına tırmanmışım (evet, duvardan koşmak denen şey var ve evet, çok absürt), köprü üstünde kamyon büyüklüğünde bir yaratığın breakdance yaptığını gördüm. Ego tavan, dalışa geçtim. Sonuç? Yıldızlar arasında süzülüyorum.
Ve ne oldu dersiniz? Güldüm. Hak etti, ne diyeyim.
Wuthering Waves'te dövüş sana hiç sabretmiyor. Animasyon iptali yap, refleksle parry çek, Echo yeteneğini kombonun tam ortasında patlat, karakterler arasında havada geçiş yap... Yani tam bir tuş baleti. Kafasına göre tıklama yok; çıldırmak serbest.
Tekrar denedim, saldırısını yemledim, tam zamanında parry attım, yıldırım katanalı kızımla arenayı ışık şovuna çevirdim. Hayalet ayı ise orada, sanki aileden intikam alıyor gibi girişti. Dövüşü köprünün ortasında, havada süzülerek bitirdim. Hiç de planlı değildi.
Perili Hayvanat Bahçesi Yaptım: Müthişmiş!
Echo'lar. Bir canavarı indiriyorsun, bazen kendisini bırakıyor. Yani minik hayalet bir kopyasını. Takıyorsun, istatistiklerin güçleniyor, üstüne yeni hareketler geliyor. Sağa sola patlatmak mı istedin? Gorilla. Hızlı yumruk mu? Böcek. Şaka değil, aynen böyle.
Her karakter beş Echo taşıyor. Olaylar çok hızlı 'baharatlanıyor.' Kritik biriktir, destek kur, tamamen kaosa oyna... Tüm ekibi bir orman ruhu gibi göstermek ister misin? Buyur yap!
Ve dürüst olayım? Echo toplamak ciddi bağımlılık yapıyor. Manzara falan bırakıp garip hayvan aramaya başladım. Wishlist’ım var, perili bir checklist’im var. Favorim? Zehir gazı bulutu bırakan dev mantar. İğrenç. Bayıldım.
Hareket Sistemi: Yasal Değil, Yani Olmamalı
Bir noktada geliştiricilerden biri, "Ne olur hareket sistemi gerçekten eğlenceli olsa?" demiş ve sonra bırakmışlar, ne oluyor diye. Enerji derdin olmayan koşu, uçtan uca tırmanış, duvardan sekme, uçurumdan süzülme... Ve kimse "Sakın yapma!" dememiş.
Dünyayı gezinmek parkur simülasyonu gibi. Karşı dağın ucunda bir Echo canavarı gördüm, aklı başında biri gibi dolanmak yerine, 45 dakika boyunca uçurum duvarında zıpladım. Başardım mı? Evet. Utandım mı? Asla.
Bir de tüm bu akıl dışı hız için ayrı yetenek ağacı var. Sistemlerden taşan oyunda, hareket hala şovun yıldızı.
Hikaye Var mı? Vallahi Biraz Var
Sen Rover’sın. Hafıza yok. Dünya, Lament adlı bir uzay nöbeti yüzünden tuzla buz. Tanıdığın herkesin tipi kayık: kenarda köşede duran kılıç ustası, teknoloji manyağı kız, sır dolu moda faciası tipler... Belki bir şeyleri düzelteceksin. Belki.
Ama işte... yazım kısmı biraz şişiyor. Diyaloglar ödev gibi. Dublaj desen lise projesi ayarında. Umursamak istedim, yeminle. Ama üçüncü "kuantum rezonans entropisi" monologundan sonra, direkt bayıldım.
Tuhaf olan, dünya tasarımı yazıdan iyi hikâye anlatıyor. Harabelerden lore topluyorsun. Echo türleri, başlarına gelen afeti anlatıyor. Sessizlik bile bir tat katıyor. Nasılsa çalışıyor, işe yarıyor.
Ücretsiz mi? Beklenmedik Cömertlik
Tabii ki, gacha oyun bu. Banner’lar, garanti sayacı, banyo topu gibi isimli para birimleri. Ama başlarda? Gerçekten bonkör.
Birkaç saat içinde tam kadro, sağlam iki 4 yıldız silah, üstüne yeterince çekiliş malzemesi topladım. Bir noktada doğrudan 5 yıldız seçiyorsun. Şaka değil.
Tabii ileride musluk biraz kısılıyor, kaynaklar ağırlaşıyor. Ama başlangıç? Piyasadakilere göre bayağı tutumlu. Ve en güzeli, hiçbir dövüşte ne meta gereç ne de paralı çekiliş ihtiyacı duydum. Boss’u ormanda mantar kovalarken bulduğum Echo’larla kestim. Şansa, paraya gerek yok.
Grind Döngüsü (Ama Fena Değil)
Açılış elde-tutmayla geçtikten sonra Wuthering Waves, hafif konfor oyunu oluyor. Döngü şu: tuhaf bölge keşfet, ürkünç hayalet topla, kadroyu güçlendir, günlükleri temizle, etklinliklere dal. Bulmaca odası? Var. Boss arenası? O da var. Echo’lar arasında kavga? Alası.
Menüler başta felaket. Sırf bot yükseltmek için üç sekme açtım. Ama ritmi çözünce? Gayet akıyor. Kadro kur, test et, garip bir şey tak, yanlışlıkla ultra bir kombo bul... Tekrar başa sar.
Etkinlikler hızlı dönüyor, arada sırf "dolduralım" tadı vermemişler. Bazısı dövüş kurallarını değiştiriyor, bazısı denemeniz için karakterler veriyor. Optimizasyon manyağıysan, bu oyun tüm tuşları sana bırakıp "Çıldır özgürsün" diyor.
Lansman Sıkıntısı, Buglar ve Hayalet-Glitch’ler
Evet, ilk gün epey çalkantılıydı. FPS dalıyor, dokular kayıp, boss’lar yerin altına geçiyor, bowling lobutuna döndü. Bir dövüşte düşmanım harbiden kaçtı, oyundan çıktı-gitti. Küçük çaplı kriz, resmen.
Ama yamalar hızlı geldi. Performans çok daha iyi artık. Ve geliştiriciler göz açık, bayağı ilgililer. Yine de, 2017 model telefonda oynuyorsan ya da ekran kartı Chrome açınca homurdanıyorsa, ayarları kıs bence.
Son Söz: Echo’ya Evet, Cutscene’e Hayır
Ana karakterim böcek, yanına mantar hayalet taktım, yıldızının hakkını veren eğlenceli bir ekip topladım. Wuthering Waves acayip mi acayip, ama olmuş yani.
Evet, hikaye sönük. Dublaj desen temizlik dolabında kaydedilmiş gibi. Ama dövüşü? Harekete mi diyorsun? Echo sistemi? Delilik ama en güzelinden.
Burada ödül yavaş yavaş gelmiyor; kafadan tren gibi çarpıyor. Denemeye kesin değer.