Enlisted – Εμπειρία Β’ Παγκοσμίου με Σκορπισμένες Σφαίρες, Ήρωες και Χάος

Την πρώτη φορά που έπαιξα Enlisted, κατάφερα να πετάξω μια χειροβομβίδα πάνω στη δικιά μου ομάδα... και πήρα και προαγωγή. Καλώς ήρθατε στα χαρακώματα. Εδώ, δεν μιλάμε για το τυπικό FPS της διπλανής πόρτας. Το παιχνίδι είναι ακατάστατο, πολύπλοκο, με τόση δόση χάους που κάθε λεπτό αναρωτιέσαι «τι γίνεται εδώ;». Ελέγχεις ολόκληρη τη διμοιρία — αλλάζεις στρατιώτες σαν DJ σε rave του πολέμου. Μια στιγμή είσαι σκοπευτής σε καμπαναριό, την άλλη ορμάς στην πρώτη γραμμή μ’ έναν φλογοβόλο.

Αν ποτέ ήθελες να νιώσεις το μέγεθος του Β' Παγκοσμίου χωρίς να μπλέξεις σε υπολογιστικά φύλλα, μόλις βρήκες παιχνίδι. Πάμε να το ξεψαχνίσουμε.

Πατάω Έδαφος: Τα Πρώτα 10 Λεπτά Ακατέβατου Χάους

Μπήκα παντελώς άσχετος. Τα πρώτα λεπτά ήταν σκέτη τρομάρα. Θόρυβοι, πανικός και μία ιδέα δεν είχα τι συμβαίνει. Βρέθηκα σε μια ομάδα με πέντε AI – μου έφυγε το κεφάλι στα πρώτα δευτερόλεπτα, και πριν το σκεφτώ ξαναπαίζω ως ο επόμενος. Ναι, έτσι θα πάει το πράγμα.

Δεν παίζεις με έναν. Πηδάς από τον έναν στον άλλον, σαν να βγαίνεις σε speed-dating με στρατιώτες. Έπεσες; Πάρε τον επόμενο. Ούτε αναμονές, ούτε δράματα.

Στην αρχή με ξένισε – μετά κάτι έκανε «κλικ».

Τη μια σούρνεσαι στη λάσπη, την άλλη θερίζεις με το πολυβόλο σου, ξαφνικά γίνεσαι ελεύθερος σκοπευτής και βλέπεις τη φρίκη από ψηλά. Είσαι ο δικός σου backup. Και λειτουργεί καλύτερα απ' ό,τι φαντάζεσαι.

Πώς το Enlisted σε Μαθαίνει... Βάζοντάς σου Δυναμίτη

Διάλεξα Νορμανδία και προσγειώθηκα σε ένα χωριό με baguette-άρωμα και κρατήρες σαν τρύπες σε ελβετικό τυρί. Χαλασμένα σπίτια, μια κότα που μάλλον ψάχνει τη μοίρα της. Αποστολή: πάρε ένα στραβό αγροτόσπιτο. Όπλα: τουφέκι, γαλλικό κλειδί, τέσσερα AI που κάνουν γύρους πάνω σε φράχτη.

Ξεκινάει το πάρτι. Πολυβόλα από παντού. Τανκ μουγκρίζει. Καπνογόνα σκάζουν λες και είναι τσαντισμένοι μέδουσες. Τα κάνω πάνω μου αλλά πιάνω ένα kill από απέναντι. Άντε και λίγο ήρωας.

Τα όπλα βαριά. Στόχευση αργή. Χάνεις πιο συχνά κι από το να βρίσκεις πάρκινγκ στα Εξάρχεια. Να γεμίζεις ξανά… αργότερα κι απ’ τον ΟΑΣΑ. Χωρίς πλάκα, παρακαλάω πριν τραβήξω τη σκανδάλη: «έλα, πέτυχε!»

Προφανώς, έγινα sit-down κομπάρσος. Αλλά βλέποντας τους άλλους, έμαθα κόλπα, πήρα μάτι, έστησα rally points και άρχισα να τη βγάζω λίγο παραπάνω. Σαν να σε μαθαίνουν ποδήλατο δίπλα σε έκρηξη πυροβολικού.

Γιατί το «Άλλαξε Στρατιώτη» Είναι Ιδιοφυΐα

Εδώ, Enlisted λάμπει κυριολεκτικά. Δεν πας απλά «πέθανα – respawn». Εδώ σφυροκοπάς. Σκοτώθηκε ο φλογοβόλος; Κατευθείαν μηχανικός. Ρίχνεις σακιά με άμμο. Ξανά, γίνεσαι ο τύπος με το SMG που φυλάει το πέρασμα.

Τρέλα, αλλά απαλό σαν βούτυρο. Και ευχάριστα εθιστικό.

Ξεχνάς τα respawn timers. Πατάς κουμπί – μπαίνεις αμέσως σε νέα μπότες.

Σε μια παρτίδα, φώναξα πυροβολικό με τον ασύρματιστή, ξαπόστειλα το squad σε κάλυψη και είδα τη μισή αντίπαλη ομάδα να εξαφανίζεται σε βροχή από shells. Ήχος; Τάραξε τα ηχεία. Στιγμή; Δέκα στα δέκα, θα ξαναέσκαγα.

Άρματα, Αεροπλάνα και Τιτάνιες Καταστροφές

Τανκ και αεροπλάνο; Ε, άλλη φάση. Μπαίνεις σε άρμα και σερνέσαι στην πόλη λες και είσαι χελώνα ντυμένη με δυναμίτη. Αεροπλάνα; Γρήγορα, εκρηκτικά, και κρατιούνται από το θάρρος και… tαινία!

Πρώτη φορά σε άρμα; Καρφώθηκα μεταξύ χαρακώματος και αχυρώνα. Ούτε μπρος ούτε πίσω. Με πήρε ένας με μια σακούλα νιτρογλυκερίνης. Δεν το λέω με περηφάνια.

Πέταγμα; Χειρότερα. Ξέχασα πώς επιταχύνεις. Κλάταρα θεαματικά. Τουλάχιστον, έκανε επίδειξη.

Μετά από λίγο, κατάφερα μια βόμβα ακριβείας, έσβησα spawn point και άκουσα «μπράβο» στο chat. Αίσθηση ταινίας! Τα οχήματα αλλάζουν τις ισορροπίες μόνο αν ξέρεις τι κάνεις. Διαφορετικά; Ρουκζάκια για φέρετρο.

Unlocks, Upgrades & Το Διαρκές Λούκι

Κάθε εκστρατεία – Νορμανδία, Βερολίνο, Τυνησία, Στάλινγκραντ – δικός της εξοπλισμός. Πρόοδος ανά campaign – λίγο σπαστικό αλλά κρατάει τη φάση φρέσκια.

Ανεβάζεις squads, αλλάζεις ρόλους, φτιάχνεις ομάδα super-duper ή για γέλια. Εκεί που λες «θα κάνω μια αλλαγή», θες άλλη μισή ώρα να ρυθμίσεις εξοπλισμούς σαν μανιακός που στήνει GI Joe στο ράφι.

Ναι, έχει grind. Χωρίς premium, θες χρονιά και μια μέρα να ξεκλειδώσεις όλα τα καλούδια. Κάποια squads είναι εμφανώς τούμπανα. Αλλά προχωράς. Σα να περπατάς περισσότερο παρά να τρέχεις, αλλά ποτέ στάσιμος.

Η δεξιότητα μετράει πάντως. Και με βασικά όπλα, αν έχεις κεφάλι και μπαίνεις έξυπνα, ξεφτιλίζεις premiumάδες.

Εκείνες οι "ΩΠΑ ΤΙ ΕΚΑΝΑ ΜΟΛΙΣ;" Στιγμές

Το Enlisted ζει γι’ αυτά τα ακούσια blockbusters.

Κράτησα γέφυρα όλο τον γύρο: σακιά, αλλαγές, πανικός κι ιδρώτας. Μόνος μου σε control point, αλλάζω τέσσερις στρατιώτες, σκουπίζω εχθρική ομάδα και βγαίνω με μια γεμιστήρα. Σαν live σκηνοθέτης πολεμικής ταινίας – με καφεΐνη.

Κι οι τρέλες, αναπόφευκτες. Τρέχεις σε ανοιχτό πεδίο δίνοντας στόχο. Κόκκος από τανκ, BOOM! Ο τελευταίος σηκώνει όπλο, παίρνει το round λες και το γράφει η μοίρα. Απρόβλεπτο – κι αυτό το κάνει μαγεία.

Πολυσύνθετα Μενού, Τετραπέρατα AI και Άλλα Παράπονα

Δεν είναι όλα ρόδινα.

Μενού: σκέτη ταλαιπωρία. Θέλει διδακτορικό να βρεις πώς ρυθμίζεις squad. Νιώθεις ότι το ίδιο το game κρύβει τα κουμπιά για πλάκα. Και τα load times… πες ότι προλαβαίνεις να φτιάξεις καφέ.

Tutorial; Σαν ανέκδοτο σε παγωμένο δωμάτιο. Να δεις rally points μόνος.

Το AI πότε ξύπνιο, πότε παντελώς αλλού. Είδα ένα να κοιτάει τον τοίχο μισό λεπτό. Ίσως σκεφτόταν φαγητό.

Σε μεγάλες μάχες κομπιάζει λίγο. Όχι drama, αλλά σου τη δίνει.

Κι όμως, όταν όλα κουμπώσουν – rally καλοστημένα, squads συνεργάζονται, βρέχει οβίδες την κατάλληλη στιγμή – παίρνεις γαργαλητό ηδονής πολέμου. Όχι πάντα, αλλά αρκετά.

Είναι Δωρεάν. Όχι, Δεν Είναι Pay-to-Win

Enlisted; Δωρεάν. Κανένα pop-up κάθε τρία λεπτά να σου σπάει τα νεύρα.

Εντάξει, μπορείς να πληρώσεις. Για unlocks, xρώματα, premium ομάδες. Το βασικό παιχνίδι όμως; Όλα για όλους.

Αν βάλεις λεφτά, το grind χαλαρώνει. Ανοίγεις καλουδάκια γρηγορότερα. Το core όμως, είναι ίδιο για όλους.

Και ναι – τα βασικά όπλα και η εξυπνάδα σε βγάζουν ασπροπρόσωπο. Έχω βγει MVP μ’ ένα σκουριασμένο bolt-action και τύχη στις γωνίες.

Συμπέρασμα: Άγαρμπο, Κάφρικο – αλλά Super Διασκέδαση

Το Enlisted θέλει αγάπη – γιατί είναι και άτσαλο και γεμάτο στραβοπάτημα.

Όμως… είναι από τα πιο ενδιαφέροντα shooters εκεί έξω. Σε πετάει στο χάος, σε αφήνει να βρεις άκρη μόνος. Μερικές φορές τα καταφέρνεις, άλλες βάζεις φωτιά στον εαυτό σου. Αλλά ποτέ δεν βαριέσαι.

Δεν είναι για όλους. Αν ψάχνεις κλάση και slick UI, άντε γεια γρήγορα. Αν όμως γουστάρεις ακατάστατα shootouts, στιγμές «ΣΟΒΑΡΑ ΕΠΕΖΗΣΑ;» και γέλιο μέχρι αργά το βράδυ, ν’ το δοκιμάσεις.

Και ένα τελευταίο: Βάλε rally point βρε άνθρωπε! Η ομάδα σου το αξίζει.