Fragpunk İncelemesi: Kahraman Shooter Olayı Çığırından Çıktıysa

Fragpunk’u ilk açtığımda, birinin kafası bir anda zaman bombasına dönüştü ve tüm ekibimi beraberinde götürdü. Şaşırdım, güldüm, "Bir daha oynayacağım" dedim. Neon ışıklı 5'e 5 shooter yazıp geçenlerden değil; kuralları yerle bir, desteyi karıştır, sonra da masayı yangına ver – tarzı bir oyun. Az önce çelik zıplatıyordunuz, şimdi yerçekimi yok, herkes sanki balonmuş gibi havada sallanıyor. Taktiksel shooter hayalinize bolca kaos, absürtlük ve öngörülemezlik de dahilse, tam yerindesiniz.

Fragpunk’a Hoş Geldin: Kural Yok, Sadece Kaos

Fragpunk, bir ısınayım filan demiyor. Hemen arenaya atıyor, rastgele bir kahraman ve deli bir kart tutuşturup "Hadi kolay gelsin" çekiyor. Shard Kartları öyle ufacık buff’lar da değil; biri mermileri lastik topa çeviriyor, öteki vurduğun adamı pikselli patlayan pinataya döndürüyor, ya da bir anda yerçekimini iptal ediyor. Kaos fast-food, hızlı ve bol baharatlı.

Ne yaptığımı asla bilmiyordum. Drone’lu support aldım, lazeri fındık kadar. Kartım? Düşerken hasar almıyorsun. Sıkıcı sandım. Sonra yerçekimi gitti, hepimiz balon gibi uçtuk. O sırada bir anlamı oldu tabii...

Kart, Kaos Ve “Ne Oldu Şimdi?” Anları

Başta klasik bir round bazlı takım oyunu diye kandırıyor. Şık silah, havalı kahraman, bir iki vale hareketi… Her Lancer’ın (evet kahraman demiyorlar) garip silahı ve evrenden fırlamış tipi var. Ama o ritim hızlıca bozuluyor. Her turun sonunda iki takım da bir Shard Kartı çekiyor. Bu kartlar ise oyunun dengesini öyle ufak tefek oynamıyor; bayağı çamaşır makinesine sim sim glitter ve maytap attırıyor!

Bir bakmışsın bilim insanı gibi kombinasyon kasıyorsun. Zıplayan mermi + büyük kafalar mı? Ölüm reçetesi. Rakip double can ve healer mı çekti? Nutku tutulur insanın. Rastgele spawn’a teleport bombası atmak? Delikanlı işi. Saygı duyarım.

Meta ezberletmek yok, oynanacak oyuncakları karıştırıp neyi kırarsan o!

Lancer Tayfası: Çılgınlığın Karaktere Dönüşmüş Hali

Lancer kadrosunu biri aklına gelen aksiyon figürlerini Red Bull’a banıp yaratmış sanki. Teleportçu keskin nişancı, rakibe laf sokmadan duramıyor. Tank, enkaz gibi üstüne atlıyor. Hacker desen, ortamı tuzak ve dedikoduya boğuyor.

Gürültülüler, absürtler ve çok da havalı olduklarını biliyorlar. Replikler, pozlar, danslar, şekilli animasyonlar… Arkasını hikayesine, acıklı geçmişine boğma yok. Cidden, sadece havacıva.

Her Lancer’ın oynanışı da ayrı çılgın. Biri gazlayıp öne atılır, diğeri bölgeyi kilitler, bazısı ise sırf fitne olsun diye var. Shard Kart eklendi mi? Olay kopuyor. Sticky bomba bırakan healer mı dersin, alanı yavaşlatıp rakibi maymuna çeviren destek mi… Vallahi ayakta alkış.

"Aha!" Dediğim An

Dördüncü maç. Orta menzilli, pompalı ve hız buff’lı Lancer seçtim. Kartım: Teleport. Rakip: “Herkeste kocaman kafa”. Şaka gibi.

Ensesine ışınlandım, bir sıktım, konfeti patladı. Bir başka dev kafa, üstünde sticker’larla koşuyor, panikledim, bastım tetiğe – o da gitti.

Tur 30 saniyede bitti, chat coştu. Bu oynanış yetenek mi? Sanmam. Umrumda mı? Hiç değil.

Haritalar: Kuralsız Oyun Alanı

Haritalar dikey ve tam bir curcuna. Zıplama pad’i, merdiven, zipline, kırılabilir duvar. Birinin aklına gelen tüm parkur oyuncakları olur da kuralsız bırakılırsa tam bu.

Bir kere zipline’da sniperdan kaçıp direkt sandığın üstüne atladım, arkaya teleport bombası salladım. Ne yaptığımı bilmiyorum ki! Ama oldu işte.

Oyun stili oturuyor hızlıca. Her haritanın teması farklı: pırıl pırıl, sanayi vari, ışıklı, karanlık… Hiç fark etmez. Hepsi olay çıkarma ve gezinme üstüne tasarlanmış.

Silah Savaşları Cidden Tatmin Ediyor

Fragpunk karnaval gibi, peki silahlar? Gayet net, şaşırtıcı şekilde iyi.

Her silahın karakteri ayrı. Pompalı diyorsan tokatlar, tabanca kıpır kıpır, SMG yakında canavar, uzaktan tırt. Başta anlamayabiliyorsun ama el alışınca keyifli.

Shard Kartlar işi daha da karıştırıyor. Bir el rush atıyorsun, sonrakinde köşeye pusu kurmuş trolleşiyorsun. Ritmi bir anda değiştiriyor.

Uzaylı nişancı olman gerekmiyor. Biraz tetikte ol, uyum sağla, skor gelir. Gelmezse? Dert etme. Raundlar kısa. Birazdan yine sahnedesin.

Shard Kartları: Dahilik mi Dengesizlik mi?

Şimdi gelelim kartlara. “Patlayan Cesetler”? Efsane komik. “Yerçekimsiz” map? Düşük yerçekimli dodgeball gibi oynuyoruz. “Sekmeli Mermiler”? Resmen duvarları düşman yaptık.

Ama her kart harikalar yaratmıyor. Bazısı varla yok arası, bazısı denk gelirse tamamen bozuyor.

Yine de işin tadı burada. Her el şaşırmaya müsait. O kaos, kaybetsen bile oyun zinde tutuyor.

Peki Hiç Kötü Yönü Yok mu?

Şimdi asıl tokat burada: Menüden menüye vuruyorlar.

Fragpunk’ta her şey var: Coin, shard, jeton, sticker, kutu, günlük görev, battle pass, haftalık görev… Biri MMO ekonomisini FPS’in üstüne döküp “Ha gayret!” demiş gibi.

Hiçbiri şart değil ama çok gürültülü. Bildirimler uçar, her şey pop-up modunda. Daha “Oyna” demeden beş farklı dükkan açılıyor.

Kostümler ise on numara. Efsane tarzlar, silahlar, slap atan emote’lar. Ama işin eğlencesine ulaşmak için biraz tıklaman lazım.

Oyun Modları: Takıntı Nasıl Büyür?

Ana mod? Düzgün. Round esaslı, hedef odaklı, ortada kartlarla her şeyi karıştıran bir sistem. Sanki Search and Destroy’u alıp simle ve delilikle marine etmişler.

Yan modlar da var: sniper kapışması, enfeksiyon, parti çılgınlığı… Güzel zaman öldürmelik. Hani doymuşken ikinci dilim pasta istersin; nefis ama esas mesele değil.

Ama ana döngü acayip bağlayıcı. Lancer’ı seç, kartı çek, saçma bir şey dene, tutunca gül, batınca ağla, sonra bir daha sıraya gir.

Akıyor Gibi, Görsel Hep Yakışıklı, Hata da Tadında

Fragpunk o kadar karışıkken beklediğimden akıcı çalışıyor. Hızlı yükleniyor, maç bulmak kolay. Grafikler pırıl pırıl ama göz yormuyor. Silah sesleri? Çıtırtılı. Ayak sesleri? Az bozuk.

Ufak tefek bug illaki var. Kart patlamaz, güç duvarda sapıtır, tuhaf takılmalar… Ama geliştiriciler işin başında. Güncellemeler geliyor, oyuncu dinleniyor. Böyle giderse uzun ömürlü klasiğimiz olur gibi.

Son Söz: Güzel, Dengesiz Bir Oyun Parkı

Fragpunk pırıl pırıl e-spor ya da terleten skor tablosu değil. Düpedüz kaos kutusu. Bir kahraman shooter, bozuk kart destesini bulmuş, "Hadi başlayalım" diyor.

Bazen aşırı saçma, kimi zaman zeki hissediyorsun; çoğu zaman ikisi aynı anda. Ve mesele zaten o.

Ciddiyet kasan oyunlardan sıkıldıysan aç bunu. Saçma bir kart seç, kafayı bul, kendini havaya uçur, yine de gül.

Bir daha oyna. Çünkü yarın ne olacağı bilinmez.