Honkai: Star Rail – Μια Κριτική Διαστημικού Τρένου με Gacha, Θεότητες και Απόλυτο Χάος

Γιατί να πολεμάς δαίμονες σε dungeon όταν μπορείς να ρίχνεις μπουνιές στη μοίρα μέσα σε διαστημικό μετρό;

Όταν ο πρώτος σου σύμμαχος είναι ασημομάλλης καταζητούμενος με αμνησία κι ο δεύτερος μια παγοπριγκίπισσα μινιατούρα που μπορεί να διαλύσει πλανήτες, ξέρεις ότι το παιχνίδι κάτι πάει να σου πει. Το Honkai: Star Rail δεν μπαίνει με χαλαστές. Σε αρπάζει απ’ το γιακά, σε ρίχνει στο Astral Express, σου πετάει ένα μαγικό ρόπαλο και σε βάζει να τα βάλεις με διαστάσεις που καταρρέουν. Πέντε λεπτά μετά, παίζεις ξύλο με τέρατα που τρώνε αναμνήσεις, προσπαθείς να αποφύγεις υπαρξιακά breakdowns και συζητάς για ελεύθερη βούληση μ’ ένα σκουπιδοτενεκέ. Τρέλα στο φουλ.

Το Πρώτο Boss Fight; Ένα Κομψοτέχνημα Καταστροφής

Μπήκα στο πρώτο boss fight γεμάτος σιγουριά: "Ε, έχω παίξει Genshin, το ‘χω". Πρώτο λάθος. Το turn-based σύστημα του Honkai φαίνεται κουλ, αλλά έχει αιχμές πιο πολλές κι από σκαντζόχοιρο σε μπλέντερ. Παίζεις με στοιχεία, μετράς ενέργειες, κοιτάς πότε θα ‘ρθει η σειρά του εχθρού... και προσπαθείς να μην πανικοβληθείς.

Το κλου; Κάθε χαρακτήρας έχει μόνο τρεις κινήσεις. Τρεις. Σαν σκάκι, αλλά όλοι μεθυσμένοι και καίγεται η σκακιέρα.

Όχι healer. Τίποτα. Μόνο γυάλινα κανόνια με ψυχικά θέματα. Περάσαμε δύο κύματα, και μετά ήρθε ένα mech στο μέγεθος σούπερ μάρκετ και μας έκανε χαλκομανία. Το cutscene του θανάτου; Δώσε Όσκαρ. Καμία τύψη.

Το Party σου; Ένα Συνονθύλευμα (κι εκεί είναι η φάση)

Το παιχνίδι θέλει να σε νοιάζει το story του. Και, παρά την τρέλα, πετυχαίνει. Κάθε χαρακτήρας ή θα σε τρομάξει ή θα σε αφήσει να απορείς πώς δεν τον έχουν μαζέψει ακόμα, συχνά και τα δύο. Έχουμε goth με κεραυνούς, αλεπουδίτσα που το παίζει και manager σε πολυεθνική, ρομπότ με συναισθηματικά θέματα τύπου ΙΚΕΑ και μοναχό που μιλάει σαν fortune cookie με νεύρα.

Τη μια λύνεις υπαρξιακούς γρίφους, την άλλη παίζεις χιονοπόλεμο με νταή μινιόν. Τίποτα δεν έχει λογική, κι όμως δένει τέλεια. Μάλλον επειδή το παιχνίδι τα δίνει όλα. Κάθε πλανήτης: άλλο σίριαλ. Αιρέσεις, πραξικοπήματα, αυτόματοι πωλητές που μιλάνε.

Είναι Free-to-Play — Και Δεν Θα Χρειαστείς Δάνειο

Να το πούμε: Περίμενα paywall στην πρώτη γωνία. Αλλά το Star Rail; Καμία σχέση. Σου πετάει δωρεάν pulls λες και είναι καραμέλες, κι η αρχική ομάδα στέκεται γερά. Το πρώτο πλανήτη τον καθάρισα με το tutorial squad κι έναν αγχωμένο νοσοκόμο με καραμπίνα. Ε, ναι!

Τώρα, για όσους χαζεύουν την anime-κοπελιά με το δρεπάνι, καλή τύχη. Οι θεοί του gacha ζητάνε ή υπομονή ή κάρτα. Αυτό δεν αλλάζει. Αλλά δεν θα σε κόψει ποτέ από την πρόοδο. Θες πιο έξυπνο παιχνίδι, όχι λεφτά. Καθημερινά υλικά, συνδυασμοί ομάδων και πολύ, πάρα πολύ επίκληση στον RNGsus.

Screenshot Fest – Φωτογράφοι Εδώ!

Άδικο το πόσο όμορφο είναι το παιχνίδι. Η Belobog λες και βγήκε από χιονόμπαλα επιστημονικής φαντασίας. Η Luofu μοιάζει με όνειρο σε καρτούν που σχεδιάστηκε από κάποιον που αποκοιμήθηκε στις 6 το πρωί μαστουρωμένος στον καφέ.

Οι χαρακτήρες κλέβουν την παράσταση. Τα ultimates, λες βγήκαν από trailer στο Crunchyroll. Και ναι, μερικά outfits εμφανώς στοχεύουν σε... μαξιλάρια αγκαλιάς. Αλλά, είδες anime, το περίμενες. Πάμε παρακάτω.

Έχει Grinding — Αλλά Δεν Είναι Αγγαρεία

Heads up: Μετά από λίγο, Star Rail κόβει ρυθμό. Όχι καταστροφικά – απλά σου λέει: "Για έλα να φαρμάρεις relics μέχρι να ξεχάσεις το όνομά σου". Ο Trailblaze Level μπλοκάρει λίγο την ιστορία, οπότε ναι, γυρνάς πάνω κάτω για υλικά, relics και το ένα stat roll που ποτέ δεν πέφτει.

Ειλικρινά; Θα μπορούσε να πονάει περισσότερο. Το παιχνίδι ανοίγει νέα συστήματα σταδιακά, ώστε να μην πνιγείς. Και το update 3.0 έστρωσε το πράγμα: λιγότερη αγγαρεία, καλύτερα stats, events που δεν απαιτούν πτυχίο Google για να καταλάβεις τι κάνεις.

Πώς Νιώθεις Παίζοντας Star Rail

Είναι σαν να κάνεις ζογκλερικά με φλεγόμενα μπόουλινγκ, καβάλα σε πατίνι, στη Σελήνη. Ακούγεται χαοτικό; Είναι. Παίζεις με αδυναμίες εχθρών, κρατάς ults για τα σωστά breaks, φυλάς skill points λες και είναι χρυσός στο space ATM.

Και ξαφνικά... μπαμ. Κυνηγάς ένα κοσμικό κοτόπουλο που λέει ότι ήταν πλανήτης στη προηγούμενη ζωή του. Και δεν σε νοιάζει καν. Το αλλοπρόσαλλο του παιχνιδιού δεν είναι bug. Είναι φάση.

Τελική Ετυμηγορία: Αξίζει να Μπεις στο Astral Express;

Το Honkai: Star Rail είναι μια τεράστια αντίφαση πασπαλισμένη με γκλίτερ. Είναι δωρεάν αλλά μοιάζει premium. Είναι turn-based αλλά κρατάει ένταση. Gacha, αλλά χωρίς να σε προσβάλλει. Κανείς δεν ξέρει πώς το πέτυχαν αυτό.

Τέλειο; Όχι πάντα. Έχει grinding. Έχει στιγμές που η ιστορία ξεχνάει σε ποια δεκαετία βρίσκεται. Τις περισσότερες φορές όμως είναι διαμαντάκι – και όσο πρέπει τρελό.

Αν σου αρέσουν τα JRPG σου περίεργα, απολαυστικά και με οριακά cosplay, το τρένο σαλπάρει. Και σοβαρά, πάρε έναν healer μαζί σου. Χωρίς πλάκα, μετά θα λες "ευχαριστώ".