Stormshot İncelemesi: Korsanlar, Bulmacalar ve Olaylı Kafadan Vuruşlar
Hazine haritaları için girmiştim, yavaş çekim sekmeli vuruşlar için kaldım. Stormshot: Isle of Adventure sadece şaşırtmakla kalmadı, tam anlamıyla gülleyle ters köşe yaptı. Bir bakmışım iskelet kafasına akıl almaz bir şut deniyorum, birkaç saniye sonra kaynak sayacı, ittifak davetleri ve şaşırtıcı derecede fena olmayan bir üs kurma döngüsüyle boğuşuyorum. Bir tarafı bulmaca şut oyunu, diğer tarafı ise tropik savaş simülasyonu. Nasıl olmuş, ben de bilmiyorum. Ama garip şekilde, fena da olmamış. Çünkü burada sadece ganimet kovalamıyorsun, mükemmel sekmeyi yakalayacağım diye ekran başında kafayı yiyorsun.
Pat! Sekti! O İskelet Gitti!
Stormshot’ın açılışı bayağı gürültülü. Gerçekten patlamalar var. Korsanlar, gökyüzünü delen hazine sandıkları, lanetli bir adada uçuşan ruhlar, tuzaklar... Karakterlerden biri de geliyor: “Al bakalım bi’ tabanca. Şunu çöz.”
Isınma falan yok, tutorial duvarı hiç yok. Sadece kafa göz daldık ortama. Hedef alıyorsun, mermiyi sert bir yere sektiriyorsun, belki patlayıcı fıçıya değiyor, iskelet denize uçarsa? Helal! Artes seninle, hoş geldin.
İşte burası eğlenceli: Birkaç bu çizgi film usulü sekmeli vuruştan sonra, kamera açılıyor. Hop, bak sen adanın sahibisin. Başla kule inşa etmeye, asker eğitmeye, korsan kooperatifine başkan seçilmeye. Oynamaya devam, kafa bulanmıyor mu? Evet. Ama bir şekilde sinirimi bozmadı.
Aslında Olmaması Lazım, Ama Olmuş
Stormshot sanki iki oyunu koli bandıyla birbirine yapıştırmışlar gibi. Bir tarafı anlamsızca keyifli bir sekme-shooter. Diğer tarafı, kafasına göre takılan bir mobil strateji. Fakat ikisi de birbirine selam verip devam ediyor.
Bir elinle üçlü öldürmelere odaklanırken, diğeriyle kereste üretimine bakıyorsun. Tuhaf mı? Evet. Ama bir süre sonra beyin kabulleniyor. İlla mantık arama, bir yerde klik ediyor.
Standart oyun döngüsü? Uygulamayı aç, altın topla, kule yükseltmeye başla, arada bulmacaları patlat, demirciye de siparişi ver. Farketmeden verimli olmuşsun, o derece.
Sek, Patlat, Bir Daha Dene: Bulmaca Tarafı
Yüzlerce bulmaca sahnesi var. Çoğu bir iki dakika sürüyor. At, dua et, büyük ihtimalle ıskala. Tam bir kaos.
İskeletler sandıkların arkasında pusuya yatmış, fıçıları yem gibi bırakmışlar. Sen mermiyi ayarla, um oradan oraya sekip bir mucize yaratsın. Bazen oluyor, bazen hüsran. Bir keresinde yanlış hedefe nişan alıp her şeyi batırdım. Anlatmaya bile utandım.
Her bölümde hakkın sınırlı. Yani eğlence asıl burada başlıyor. Başarısızlık serbest, korsan şapkası zorunlu. İlerleyen bölümlerde halatlar, kollar, element tuzakları devreye giriyor. Bir mermi yanlış yere değsin, ödül taş gibi eziliyor. Yine.
Saçma ama çok keyifli. O kadar dağınık ki eğlenceye dönüşüyor. Hiçbir bulmaca imkânsız seviyede değil ama önce hafiften aptal yerine konuluyorsun, orası kesin.
Sıkılınca Vuruş Biter, Planlar Başlar
Tabanca sustu mu, tablo moduna geçiyoruz. Gözetleme kuleleri inşa ettiğin, kahraman atadığın, ekibi taş toplamaya yolladığın bir nevi korsan kahvehanesi. Her şey hazine haritası ve kurukafa sosuna bulanmış, ama işin özü tanıdık mobil üs kurma düzeneği.
Sayaçlar mı? Tabii ki var. İlk başta masumlar, sonra güç gösteriyorlar. Çok da sorun olmuyor aslında, çünkü beklerken git bulmacaları çöz. Dürüst olayım, iyi gidiyor.
Kahramanlar şaşırttı. Biri kılıçlılara buff veriyor, öteki alevli mermileri açıyor. Hangisi neye yarıyor, hangi karakter raf dekoru, deneyip buluyorsun. Ben tam silahşör takıldım, tavsiye edilir.
İyi Şeyler Açılıyor: Silahlar, Numaralar, Avantajlar
Bölümleri geç, bolca altın, ekipman ve parlak teşvikler kap. Yeni silahlar, absürt mühimmat türleri, oynanışı etkileyen şapkalar (sadece süs değil, ciddi değiştiriyor).
Bazı bölümler, doğru ekipmanı bulana kadar yasaklı. Haftalarca orada takıldığım oldu, sonra alevli mermi olayını hatırladım. Hop, geçtik.
Ama loot kısmı abartı değil. Aşırı karmaşık menüler, matematik problemi yok. Sadece tadında, oyun baharatı gibi. Farklı kombinasyonlar dene, lavdan sektir, bak bakalım ne olacak.
İster Tayfa Kur, İstersen Solo Takıl
Sürekli bir şeyler oluyor. Bir kısmı tek kişilik, diğerinde takım işleri. Zorunlu değil, ama bir klana girersen olaylar hızlanıyor. Ücretsiz ganimet, paylaşılan teknoloji, ilk dövüşü kaybetmek garanti PvP fırtınası.
Dik durmamış, yapıştırıp bırakmamışlar. İttifaka bina, bağış, araziyi çift dikiş koruma gibi bir dünya şey var. Oyun uzuyor, istersen sadece chatte geyikçi ol.
Chatle ilgili: resmen curcuna. Birileri "Altı iskelet birden vurdum!" diye hava atıyor, öbürü “Kahramanım yanlış fıçının dibini deldi, yine patladım!” diyor. Sessizce onayladım. Aynı dert bende de var.
Oynaması Bedava, Ara Sıra Gıcık
Bir kuruş harcaman gerekmiyor. Ama harca da bilirsin. Market dolu: hızlandırıcılar, kahraman parçaları, kozmetik paketleri… Klasik fason işler.
Ama ortalar geldiğinde bekleme süreleri gerçek manada zaman harcatıyor. Sabrın taşınca "acil paket" ekranı göz kırpmaya başlıyor. Gerek yok, ama... Evet, aldım. Sadece birini. Belki iki. O konuyu hızlıca geçelim.
Neyse ki bulmaca kısmı hiç kilitlenmiyor. Sınırsız sekmeli iskelet avı, stamina barı falan yok. Patlatabildiğin kadar patlat, gözün aydın.
Görsellik Sağlam, Akıcılık Yerinde (Çoğunlukla)
Stormshot tam bir şeker dükkanı gibi. Parlak adalar, rengarenk patlamalar, genelde uslu kalan bir arayüz. Yeni cihazda mis gibi, eski telefonda ortam çok ısınınca hafif zorlanıyor.
Biraz seslendirme, minimal hikaye arası. Abartıp roman yazmaya kalkmıyorlar. Sadece tadımlık korsan sosu çakmışlar, yeter.
Belli ki cilalanmış. Derin mi? Alakası yok. Zaten burada hayalet patlatmaya geldik, şiir yazmaya değil.
O Vuruş Var Ya, On Numara
Bu oyunda efsane anlar var. Sekmeli şutu ayarlıyorsun, halatı kesiyor, sandığı düşürüyor, mayına temas ediyor... Bam! İskelet takımına elveda.
Üsüm yarım yamalak, elimde bir ordu kahraman var ama asıl açıp bakma sebebim sıradaki bulmaca ne halt edecek diye merak. Aynı tilt makinesi hissi var. O tok sesiyle beyin kısa devreye giriyor.
Hayatını değiştirir mi? Yazarlık ödülü falan hak eder mi? Tabii ki hayır. Ama hayalet fıçıya uçup, ekran konfeti ve kemik yağmuruna dönünce ben hep sırıtıyorum.